Zaskakujące jest to jak człowiek może szybko zagubić się sam w sobie.

Kto powiedział ,że ludzie mają być szczęśliwi?

Sa­mobójstwo - des­pe­rac­ja spro­wadzająca się do os­ta­teczne­go końca. 

Smutek rodzi się z samotności.

Nie dlatego najsmutniejszy jest zgon, że wraz z nim wszystko się kończy, lecz dlatego ,że po nim nic się nie zaczyna.

Śmierć to koniec wszystkiego.

Przywiązanie jest ograniczeniem samego siebie. 

Nikt nie jest w stanie pokonać samotności i dlatego wybierze obecność nawet najgorszego człowieka.

Dlaczego ludzie potrafią lepiej umierać niż żyć? Dlatego ,że żyć trzeba długo a umrzeć można prędko.

Człowiek który nie stawia czoła cierpieniu, nie akceptuje życia. Ucieczka przed cierpieniem jest ucieczką przed życiem. 

Nie mamy nieograniczonych szans, by mieć to, czego chcemy. Nie ma nic gorszego niż stracić szansę na coś, co mogło zmienić Twoje życie. 

W każdym człowieku kryje się jakaś słabość. 

Zachęcam Was do polubienia mojego fp ->  https://www.facebook.com/blogkoniecprawiezawszejestpoczatkiem?notif_t=page_new_likes

Ktoś musi umrzeć, aby ktoś inny bardziej docenił życie. 

Prawdziwa samotność zaczyna się od chwili, kiedy człowiek nie może już dłużej znieść własnego towarzystwa...

Bo człowiek może wytrzymać tydzień bez picia, dwa tygodnie bez jedzenia, całe lata bez dachu nad głową, ale nie może znieść samotności.

 Ulubieńcy Bogów ubierają młodo, lecz potem żyją wiecznie w ich towarzystwie.

Strach przed cierpieniem jest straszniejszy niż samo cierpienie. 

 

Gdyby nie było cierpienia, człowiek nie znałby swych granic, nie znałby siebie.

Gdy doświad­cza­my bezsilności, doświad­cza­my po części śmierci.

Dep­resja jest wte­dy kiedy naj­większym Twoim wro­giem jes­teś Ty sam.  

Ludzka psychika pomieści i przyjmie wszystko, ale nie wszystko wytrzyma.

Cierpiał. Naprawdę wierzył, że go nikt nie kocha, a taka świadomość niezależnie od tego, kim jesteś, boli.

Śmierć jest bramą do dalszego świata - lepszego świata.

Jeśli ktoś jest odmienny, to jest skazany na samotność.

Zachęcam Was do polubienia https://www.facebook.com/mojezycietojestspontan o takiej tematyce jak blog.

Czy jest coś gor­sze­go niżeli śmierć? Życie, jeśli prag­niesz umrzeć.  

Wszyscy potrzebujemy wspomnień, bo one przypominają nam kim jesteśmy.

Każdy jest prze­kona­ny, że je­go śmierć będzie końcem świata. Nie wie­rzy, że będzie to ko­niec tyl­ko i wyłącznie je­go świata... 

Czasami jest pełno ludzi, tylko po to, aby głębsza była samotność...

 Po­rażka nie niszczy człowieka, ale brak później­sze­go wsparcia.  

 Najbardziej odczujesz brak jakiejś osoby, kiedy będziesz siedział obok niej i będziesz wiedział, że ona nigdy nie będzie Twoja...

Zaw­sze po­win­niśmy być przy­goto­wani na ewen­tual­ny koniec. Bo nie ma związków, których nie można przer­wać i ludzi, których nie da się rzucić.

 

 

Człowiek na­pot­kaw­szy przeszkodę, której nie może zniszczyć - zaczy­na niszczyć sa­mego siebie...

 

 

Sa­mobójstwo to przeg­ra­na wal­ka z bólem.  

 

 

Brak czułości świad­czy o obojętności.

 

    

To takie proste, zaćpać, spaść, stoczyć się, umrzeć. Nie ma nic prostszego w naturze ludzkiej.

 

 

Każdy chciałby przeżyć miłość, na jaką nie zasługuje.

Praw­dzi­wa miłość nie może skończyć się szczęśli­wie, bo praw­dzi­wa miłość jest nieskończona.  

 Każdy za­bija kiedyś to, co kocha.

Z bra­kiem sen­su rodzi się brak pot­rze­by życia i wszys­tkiego co go dotyczy.  

Człowiek de­cydu­je się na sa­mobójstwo wte­dy, gdy ma pew­ność, że piekło będzie mniej bo­les­ne niż życie na ziemi. 

Dep­resja - kiedy dro­ga śmier­ci wy­daję się łat­wiej­sza od tej trud­niej­szej życia.  

W sa­mot­ności, nie jest naj­gor­szy brak miłości, przy­jaźni czy tez ak­ceptac­ji, ale świado­mość ich is­tnienia w okół nas. 

 http://ask.fm/Schizofrenniczka