Na­wet w ob­liczu śmier­ci przy­jem­na jest świado­mość po­siada­nia przyjaciela.

 

 

Obojętność jest gor­sza niż odrzucenie.

 

 

To nie pro­gi są za wy­sokie,ale strach przed od­rzu­ceniem zaz­wyczaj nie poz­wa­la nam ich przekroczyć.

 

 

Bo ten,kto raz nie złamie w so­bie tchórzos­twa,będzie umierał ze strachu do końca swoich dni.

 

 

Od­wa­ga to pa­nowa­nie nad strachem, a nie brak strachu.

 

 

Pan Bóg zabiera człowieka wtedy, gdy widzi, że zasłużył sobie na niebo.